Позднесредневековые и раннесредневековые сосуды...

Przedmiotem publikacji są późnośredniowieczne i wczesnonowożytne naczynia białe odkryte w Solcu nad Wisłą (obecnie leżącym w woj. mazowieckim), w trakcie badań archeologicznych prowadzonych w latach 1962-1966 przez zespół badaczy z Instytutu Historii Kultury Materialnej PAN (dziś IAE PAN). Analizowany zbiór białej ceramiki liczy prawie trzydzieści tysięcy fragmentów, co dało podstawę do określenia minimalnej liczby naczyń na 3522. Cezury chronologiczne opracowania to koniec XIV oraz połowa XVII stulecia.

Zasadnicza część pracy poświęcona jest charakterystyce naczyń, obejmującej zagadnienia z zakresu ich morfologii i technologii, w tym badania nad rodzajami, formami i rozmiarami wyrobów oraz poszczególnych ich części, jak również nad recepturą mas garncarskich, techniką wykonania i zdobienia etc. Analizy makroskopowe ceramiki zostały uściślone wynikami analiz laboratoryjnych. Na tej podstawie zaobserwowano zmienność w czasie różnych cech morfologiczno-technologicznych, asortymentu i typów wyrobów, jak również wskazano podobieństwa i różnice między wyrobami pochodzącymi z poszczególnych okresów. Podjęto również próbę określenia ich przeznaczenia w gospodarstwach domowych oraz proweniencji.

Część opracowania poświęcona została problematyce badawczej związanej z ceramiką białą, obejmującej m.in. kwestie terminologii, pochodzenia i handlu tymi towarami, oraz przybliżeniu dziejów Solca nad Wisłą w okresie przedrozbiorowym.