W tej cenie mamy jedynie 1 taki rękopis:

Kaufbrief baronowej Marii Anny von Hingenau z domu baronowej von Schmidlin z 1742 r na pergaminie.

Kauf-brief (dokument sprzedaży) z 28 lutego 1742 roku na pergaminie na kwotę 3.650 (guldenów?) wystawiony i odręcznie na dole podpisany przez baronową Marię Annę owdowiałą von Hingenau z domu baronową von Schmidlin. Wymiar dokumentu: ok. 32 x 19 – praktycznie zapisany od marginesu do marginesu, co się rzadko zdarza. Pismo zaczyna się wielce zdobnym inicjałem I biegnącym po lewym marginesie prawie do końca pisma. I – zaczyna pismo słowem Ich Maria Anna Verwittibte Freyin von Hingenau eine gebohrne Freyin von Schmidlin… - Ja Maria Anna owdowiała baronowa von Hingenau, baronowa z domu Schmidlin…

Śladów po baronowej należy szukać w Wiedniu na ulicy Schleifmühlgasse. Tam mieszkała w zamku zwanym Schleifmühle (młyn do mielenia). Ale dzieje tej siedziby sięgają dawniejszych czasów. Istniejący w tym miejscu młyn nabył radca izby dworskiej i sekretarz cesarski Hanns Georg Edler von Garnich a ponieważ młyn był ważnym punktem systemu obronnego Wiednia to w 1660 r. cesarz Leopold I podniósł młyn do rangi siedziby szlacheckiej o nazwie Mühlfeld. Od tamtego czasu przez nieco ponad 120 lat miejsce to było niezależną gminą, z własną jurysdykcją obejmującą mniej niż dziesięć domów. Ostatnim męskim właścicielem szlacheckiej siedziby był Baltazar Anton Kippo von Mühlfeld, który ożenił się z Marią Anną baronową von Schmidlin. Po jego śmierci w 1736 roku odziedziczyła ona młyn i wyszła ponownie za mąż za barona Franza Josefa von Hingenau (który jeszcze w roku ich ślubu - 1738 r. - zmarł.). Tak docieramy do roku 1742 kiedy powstał oferowany dokument – baronowa była już podwójną wdową.

Do dziś jako ciekawostka opisywany jest herb aliansowy Schmidlin-Hingenau, gdyż według zasad heraldycznych lewa połowa herbu jest przypisana mężczyźnie, prawa połowa kobiecie. Tu jest na odwrót – herb Anny baronowej von Schmidlin-Hingenau zdobi lewą połowę herbu rodu Schmidlin, czyli herb niezamężnej Marii Anny, a prawą - stronę kobiety - herb jej drugiego męża. Jest to dla heraldyków niezwykłe połączenie, o którym do dziś się dyskutuje. Niestety nie zachowała się pieczęć baronowej, która była przywieszona do dokumentu.

Odręczny podpis baronowej znajduje się w prawym dolnym rogu dokumentu. Po różnym kolorze atramentu widać, że pismo sporządził sekretarz, zaś baronowa odręcznie go podpisała – treść jest pisana atramentem brązowym, zaś podpis – czarnym. Piękny stan zachowania dokumentu.

-----------------------

Kupujący otrzyma imienną fakturę - świadectwo, że jest to jego własność, że wszedł w posiadanie tak unikatowego zabytku legalnie oraz, że należne podatki zostały opłacone (nie musi płacić podatku pcc  - od zakupu rzeczy używanej powyżej 1000 zł).