Świecznik serduszko z perłą Neu Tettau art deco !!

Bardzo ładny świecznik z drugiej w miejscowości Tettau fabryki porcelany. Podobnie jak w Miśni- królewska fabryka porcelany w Tettau miała swojego uboższego krewnego – który nazwała się Nowa Fabryka Porcelany Tettau. Koncentrowali się na produkcji dodatków do dekoracji domu – uzupełniając ofertę fabryki produkującej dla arystokracji i najbogatszej  klienteli asortymentem z Tettau dostępnym dla szerokiej publiczności.

Mamy do sprzedaży piękny świecznik, który wygląda jakby ktoś złożył dłonie, żeby pokazać serce – trzymając w palcach złotą perłę. Wykonany jest z porcelany ecru – bogato złocony- bardzo ładnie formowany .

Wysokość 13 cm – dwa ramiona kołnierz 7 x 7 cm średnica uchwytu na świeczkę 1,7 cm – szerokość 20,5 cm podstawa 15 x 10 cm

Złota perła coś przeżyła – może pranie w niemieckiej zmywarce- złoto uzupełniono złotą farbką bez połysku oryginalnego złocenia- ale wygląda to OK. Sygnatura pojawiła się w roku 1919 i obowiązywała aż do 1937 roku. Ponieważ świecznik jest bogato złocony powstał przed 1935 rokiem, kiedy na polecenie Hitlera fabryki przestały używać złota do dekorowania porcelany.

Bardzo łądna dekoracja stołu- jeden z tych przedmiotów, które wystarczy postawić na półce, żeby poprawiały humor…

Świecznik serduszko z perłą… super prezent. Ma co najmniej 90 lat !!!

Tettau:

[1] : Neue Porzellanfabrik Tettau e.G.m.b.H. (1904 do 1923)

Zakład został założony w 1904 roku przez grupę sprzedawców z Tettau i okolic, którzy do tej pory odsprzedawali przedmioty produkowane przez Königlich privilegierte Porzellanmanufaktur Tettau również z siedzibą w Tettau. Należy pamiętać, że wybrana forma firmy, e.G.m.b.H., różni się od podobnej i bardziej powszechnej formy, G.m.b.H.

Bazując na jego doświadczeniu w prowadzeniu podobnych firm, wspólnicy wybrali Hansa Pülza na pierwszego kierownika firmy. Pod jego kierownictwem zakład szybko przerósł oczekiwania iw 1913 roku zatrudniał już 125 osób. Firma specjalizowała się w produkcji figurek (w tym dużej ilości figurek koronkowych) oraz grup figur zwierząt, ale zawsze produkowała szeroką gamę innych przedmiotów, takich jak podstawki do lamp, wazony, popielniczki itp. Poprzez różne kontakty oparte na partnerach handlowych założyciele, firma również dość wcześnie produkowała przedmioty na eksport do USA i Anglii.

[2] : Neue Porzellanfabrik Tettau AG (1923 do 1937)

W 1923 roku firma włączyła do swojego portfolio również wyroby z porcelany przemysłowej i po długim okresie wewnętrznej restrukturyzacji firmy przekształciła się ostatecznie w korporację (akcyjną). Dzięki zmienionej gamie produktów firma była w stanie obsłużyć szerszą gamę klientów i nie musiała polegać wyłącznie na jednym rynku. Nastąpiło kilka drobnych rozszerzeń, po których nastąpił stały wzrost liczby pracowników do 160 osób w 1930 roku.

Jednym z najważniejszych członków zarządu w tym czasie był Karl Preissler, który wraz z Fritzem Geroldem wpłynął na asortyment produktów. Razem byli odpowiedzialni za ulepszenia i inwestycje poczynione w celu zapewnienia przyszłości firmy. Ten punkt widzenia nie zawsze był podzielany przez pozostałych udziałowców i niejednokrotnie rozmowy o planowanych inwestycjach kończyły się nieustannymi dyskusjami na forum zarządu, w których Preissler i Gerold musieli nieustannie bronić swoich pomysłów na nowoczesne przedsiębiorstwo.

Było to przyczyną  zmęczenia Karla Preisslera, który od dłuższego czasu nie cieszył się dobrym zdrowiem. Razem z Geroldem planował zatem, aby ich pomysły nie były zagrożone, gdyby miał odejść: z pomocą garstki inwestorów, którzy chcieli, aby poprowadzili firmę, Preissler i Gerold powoli podkopywali pozycje pozostałych udziałowców , budując coraz większy wpływ na przejęcie. Nacisk na Preisslera był ogromny i w 1937 roku jego najlepszy wówczas przyjaciel Gerold zobaczył, że nie będzie w stanie znieść dużo więcej.

Nawet jeśli postępowanie nie posunęło się do punktu, w którym mogliby odnieść całkowite zwycięstwo, Gerold przekonał inwestorów, że muszą natychmiast przejąć kontrolę, aby uratować swoje inwestycje, ponieważ było jasne, że w trakcie i po wojnie (co było już widoczne na historycznym horyzont) konserwatywny sposób prowadzenia firmy doprowadziłby do pewnej katastrofy.

Przegrupowując akcje, które zostały po cichu przejęte przez różnych inwestorów, Preissler i Gerold w ciągu tygodnia posiadali większość akcji w swoich rękach. Ponieważ większość członków zarządu miała do czynienia ze swoimi akcjami, dowiedzieli się teraz, że konserwatywne metody biznesowe miały swoje wady, gdy Gerold składał im rezygnacje jeden po drugim.

Ze względu na niekompletne środki podjęte przed przejęciem, minęły jeszcze pełne dwa lata do 1939 roku, zanim Geroldowi udało się w końcu wyciągnąć pozostałe dwie spółki udziałowe z biznesu. Dla Gerolda było to coś więcej niż normalne postępowanie biznesowe, ponieważ dotrzymał obietnicy, którą złożył Karlowi Preisslerowi na krótko przed śmiercią.

[3] : Neue Porzellanfabrik Tettau, Gerold & Co. (1937 do 1960)

W momencie przejęcia firmy przez Gerolda zatrudniała ona 165 osób. Liczba ta utrzymywała się na stałym poziomie przez kolejne lata, ponieważ ulepszenia zakładów produkcyjnych wymagały mniej więcej takiej samej liczby pracowników, nawet jeśli produkcja wzrosła. W okresie po przejęciu firma stale zwiększała swój eksport, a nawet produkowała nieoznakowane sztuki dla niektórych klientów. Dobrym przykładem jest forma i wzór, który był sprzedawany jako „Blue Pageant”, specjalna nieoznakowana seria eksportowa wyprodukowana przed 1960 r. Jednym z dystrybutorów był „Clarkson Table Appointments” w Kanadzie i można go powiązać jedynie z „Gerold & Co”. . porównując rodzaje form oraz wiedzę o znaku towarowym „PORZELLAM” który wykorzystała firma Gerold.

[4] : Porzellanfabrik Gerold & Co. (1960 do 1993)

Należy wspomnieć, że w tym czasie „Gerold Porzellan” wyprodukował znacznie ponad 12 000 produktów, z czego ponad 80 procent było przeznaczone do użytku domowego. Ale w przeciwieństwie do innych wytwórców, którzy mieli taką tendencję, Gerold zatrudniał także najlepszych rzemieślników w Europie, w tym wielu ze słynnych zakładów w Nymphenburgu i Miśni. Różne style zostały połączone w piękne serie, na przykład urocze postacie w kolorystyce Lladro i kapryśny wygląd Hummel, wszystkie kolorowo ręcznie malowane i wykańczane jako porcelana szkliwiona lub biszkoptowa. Ale po śmierci Gerolda zakład napotykał coraz więcej problemów i został ostatecznie zmuszony do ogłoszenia upadłości.

[5] : NP Neue Porzellangesellschaft m.b.H. (1993 do 1997)

Kilku inwestorów wraz z miejscowym bankiem zdecydowali się utrzymać fabrykę przy życiu i w ten sposób przejęła ją nowo założona firma. Ale nowy obiekt napotkał te same problemy, gdy niemiecki rynek porcelany powoli zaczął się rozpadać i został przejęty przez słynne duże firmy, zmuszając nowych właścicieli do ponownej sprzedaży w 1997 roku. Na marginesie należy wspomnieć, że nazwa firmy został ostatecznie wykreślony z rejestru handlowego w ostatnim kwartale 2004 roku(!).

[6] : Porzellanfabrik Gerold Kueps (1997 do 2002)

Znaki towarowe i wiele form zostało zakupionych przez firmę „Lindner Porzellan”, która miała siedzibę w mieście Küps i skupiała się głównie na przedmiotach dekoracyjnych. Biorąc pod uwagę, że „Gerold” był bardziej zorientowany na figuralną porcelanę oraz artykuły do kuchni i łazienki, obie linie produktów idealnie do siebie pasowały. Garstka byłych pracowników Gerolda została przeniesiona do Küps, a filia Lindner została nazwana „Gerold Kueps”, produkując głównie nowe modele i formy.

Później „Gerold Porzellan” stał się marką „Seltmann Weiden Group” i po przejęciu dołożono wszelkich starań, aby uratować dawne szczątki „Gerolda Porzellana”. Jednak nie ma jeszcze planów ponownego wykorzystania marki „Gerold Porzellan