KODEX CYWILNY FRANCUZKI

czyli

KODEX NAPOLEONA

Księga Trzecia

w Warszawie 1808

Wczesny dziewiętnastowieczny starodruk prawny w języku polskim.

Stron 224+159+rejestr. Stan ogólny dobry+. Format 19,5 x 12 cm, oprawa półskórek współcz.

Niezwykle cenny ponad dwustuletni starodruk, będący pomnikiem myśli prawnej.

Kodeks Napoleona (fr. Code Napoléon, Code civil des Français) – zespół przepisów i norm prawnych prawa cywilnego wprowadzony we Francji w 1804 roku przez Napoleona Bonaparte. Była to pierwsza wielka kodyfikacja prawa francuskiego, po upadku ancien régime’u w wyniku rewolucji francuskiej.

Wprowadzał wiele nowoczesnych rozwiązań, jednak zachowywał elementy poprzedniego stanu prawnego. Utrzymał karę śmierci cywilnej, która orzeczona przez sąd wywoływała dość nieszczęsne skutki dla skazanego (pozbawiała wszelkich praw, majątek skazanego był konfiskowany lub przypadał spadkobiercom itp.). Ograniczał prawa kobiet (m.in. mąż mógł żądać rozwodu, gdy żona cudzołożyła, lecz jeśli dopuszczał się tego mąż, żona miała prawo do rozwodu tylko wtedy, gdy kochanka była utrzymywana we wspólnym domu małżonków; kobieta pozostawała przez całe życie pod opieką najbliższego męskiego krewnego lub męża i nie mogła rozporządzać swoim majątkiem ani majątkiem małżeńskim; mężowi została powierzona rola wychowania potomstwa). Prawo spadkowe miało na celu ograniczenie powstawania wielkich rodzin.