Amatorskie szkolenie psów, Antoni BRZEZICHA i Henryk LISIECKI [PWRiL 1989]

Tytuł: Amatorskie szkolenie psów.

Autor: Antoni BRZEZICHA i Henryk LISIECKI.

Wydawca: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, Warszawa 1989, wydanie V. 392 stron, rysunki, zdjęcia w tekście i we wklejkach, oprawa miękka, format 13x20 cm.

Stan dobry - ogólne podniszczenie i zabrudzenia okładki oraz środka (lekkie uszkodzenie tylnej okładki – starty druk na krawędzi) – poza tym stan OK.

„Amatorskie szkolenie psów”. Przedmowa - Celom przyświecającym opracowaniu niniejszej książki było przekazanie zawartych w niej wiadomości nie tylko amatorom-treserom, dla których przede wszystkim jest ona przeznaczoną, lecz także znacznie szerszemu kręgowi Czytelników spośród miłośników psów rasowych, zainteresowanych ich szkoleniem dla własnych potrzeb, z wyjątkiem łowieckich. Autorzy liczyli się również z możliwością wykorzystania tej książki przez kandydatów na treserów, którzy zmuszani byli dotychczas korzystać raczej z zagranicznej literatury fachowej. Dlatego zawartość książki, układ treści i sposób jej podania dostosowane są do zainteresowań i teoretycznego przygotowania różnych grup odbiorców.

Dla Czytelników niemających odpowiedniego przygotowania teoretycznego nieodzowne jest wykorzystanie najpierw wiadomości zawartych w pierwszych trzech rozdziałach: „Fizjologiczne podstawy szkolenia psów”, „Zagadnienia zoopsychologiczne” oraz „Praktyczne podstawy wychowania i szkolenia psów”. Dopiero z tymi wiadomościami można przystąpić do wychowania szczenięcia i szkolenia wstępnego, co jest tematem następnych dwóch rozdziałów. Bez tych wiadomości nie sposób zrozumieć swoistego zachowania się psa, sposobu reagowania na bodźce, w czasie przerabiania z nim ćwiczeń.

W zasadzie każdy pies, nienależnie od reprezentowanej przez siebie rasy oraz roli, jaką ma pełnić w przyszłości, powinien otrzymać minimum wychowania oraz przejść związane z tym wstępne przeszkolenie. Dopiero z taką „edukacją” będzie się nadawał do tresury podstawowej, przysposabiającej do zadań stawianych psu towarzyszącemu zgodnie zresztą z regulaminem obowiązującym w Związku Kynologicznym w Polsce.

Tresurą podstawową mogą być objęte w zasadzie psy tych wszystkich ras, których predyspozycje psychiczne na to pozwalają, a zatem: owczarki, nowofundlandy, bernardy, teriery, sznaucery, boksery, dogi, dobermany, pinczery, spaniele. setery, wyżły niemieckie, pudle, jamniki, szpice i in. Natomiast do zaawansowanej tresury, specjalistycznej, której poświęcone są pozostałe rozdziały, nadają się psy tylko niektórych ras z wymienionych grup, odpowiadające zarówno warunkami psychicznymi, jak i fizycznymi, stosownie do roli jaką mają pełnić w służbie swego chlebodawcy. Wymaga tego bowiem rola obrońcy, tropiciela, wartownika, stróża pasterskiego, przewodnika niewidomych, a tym bardziej rola ratownika górskiego czy wodnego. Takim szkoleniem mogą oczywiście się zająć amatorzy tresury mający ugruntowane wiadomości z całego zakresu podanej tematyki, uzyskujący dobre wyniki w wychowaniu i wstępnym wyszkoleniu szczenięcia oraz pomyślnie zakończyli ćwiczenia z tresury podstawowej.

Jeśli pies nie ma starannego wychowania i nie zdał egzaminu z tresury podstawowej, przystąpienie z nim do ćwiczeń z programu szkolenia specjalistycznego mija się z celem. Szkolenie psa do specjalnych zadań, zwłaszcza do roli obrońcy, przewodnika osoby niewidomej, jak również do ratownictwa górskiego czy wodnego, daje najlepsze wyniki wtedy, gdy się ma ze zwierzęciem do czynienia od wczesnej jego młodości: co zresztą zostało w książce w dostatecznym stopniu podkreślone.

Ograniczona objętość książki nie pozwala na szersze potraktowanie niektórych zagadnień, nie stanowiących wprawdzie głównego tematu książki, ale ściśle z nim związanych. Niemniej jednak drugie wydanie „Amatorskiego szkolenia psów” zostało uzupełnione instrukcjami z zakresu tresury do potrzeb ratownictwu lądowego i wodnego. Ponadto niezbędne było wprowadzenie do nowego wydania poprawek i zmian, zgodnie zresztą z obecnym stanem wiedzy, w pierwszych dwóch rozdziałach, zawierających podstawowe wiadomości z zakresu fizjologii układu nerwowego i zoopsychologii. Rzutuje to na ściślejsze powiązanie teorii z praktyką, co w tematyce niniejszej książki jest szczególnie pożądane. [Autorzy Warszawa, wrzesień 1977 r.].

Spis treści - patrz foto.

- Polecam!