Mieczysław Karłowicz Fotografie TATRY WYSOKIE ZAKOPANE

Mieczysław Karłowicz: Fotografie

Autor: red Zbigniew Ładygin

Liczba stron: 332

Format: A4

Działalność fotograficzna Mieczysława Karłowicza to swoisty fenomen, komentowany i analizowany od ponad 110 lat. Wydawać by się mogło, że wszystko już na ten temat zostało powiedziane, a pisanie kolejnego tekstu nie ma żadnego uzasadnienia. Okazuje się jednak, że uważna lektura analiz krytycznych, wspomnień, a także listów samego kompozytora-fotografa napisanych do przyjaciół i znajomych nadal pozwala na wyciągnięcie wielu ciekawych wniosków, zarówno dotyczących Karłowicza, jak też odbiorców i krytyków jego twórczości.

W ostatnich latach w wypowiedziach wielu osób na temat działalności fotograficznej Karłowicza można zauważyć pewien trend hagiograficzny, służący, jak się wydaje, wyniesieniu Karłowicza fotografa na ołtarze najwyższej sztuki. Z drugiej jednak strony autor Odwiecznych pieśni jest niemalże nieobecny na kartach historii fotografii oraz całkowicie nieobecny w umysłach większości współczesnych fotografików, chyba że jako kompozytor, ale to chwilowo nas nie interesuje.

Warto na początku zacytować samego Karłowicza, który po swoich wiedeńskich koncertach (1904, 1908) był kompletnie zaskoczony rozbieżnością opinii krytyków i pisał: […] recenzje są tak z sobą niezgodne, że człowiek mimo woli zapytuje siebie, czy w ogóle krytyka taka ma rację bytu1. No i trudno mu się dziwić, skoro w wiedeńskiej prasie można było przeczytać takie wypowiedzi: Mistyk czy mistyfikator?, Geniusz czy grafoman?2. Nie da się wykluczyć, że podobne wątpliwości wobec krytyki i krytyków miałby Karłowicz dziś, gdyby mógł przeczytać niektóre z obecnych recenzji swojej twórczości fotograficznej.