Krzyż Ameryki. Roman Zięba

„Krzyż Ameryki” nie jest typową książką o pielgrzymowaniu, chociaż 190 dni pieszej wędrówki dwoma szlakami przez kontynent Ameryki Północnej wypełniała modlitwa milionów kroków. To opowieść o krzyżu, czyli o zadaniu, jakie człowiek dostaje do wykonania na swoją drogę i o nadziei, która uobecnia się w tym znaku w chwilach najcięższej próby.

Wojtek i ja przemierzyliśmy Amerykę dwoma trasami, które ułożyły się na mapie w znak krzyża i przecięły w Denver. Przez sześć miesięcy przebywaliśmy wewnątrz paschalnego znaku, który symbolizuje śmierć, a zarazem otwiera drogę do prawdy o życiu. Wielką wartością tej pielgrzymki były setki spotkań z Kanadyjczykami, Amerykanami i Meksykanami. Z ludźmi sukcesu i bezdomnymi w Kalifornii, z ranczerami Nevady, Utah, Colorado i Texasu, z mieszkańcami wielomilionowych metropolii i z ubogimi mieszkańcami meksykańskich faveli, z gościnnymi mormonami, Indianami w rezerwatach, amiszami, żydami mesjanistycznymi, z chrześcijanami niemal wszystkich denominacji - z ludźmi, o których wiedzieliśmy tylko tyle, że chcieli udzielić pomocy napotkanemu pielgrzymowi.

Najchętniej pomagali albo ci, którzy sami mieli niewiele, albo tacy, którzy doświadczyli kiedyś cierpienia bądź utraty. Pomimo różnic dzieliliśmy razem wspólne przekonanie: że gdy w życiu przychodzi czas ciemności, gdy ciężar wydaje się nie do udźwignięcia – jest to moment niezwykłego spotkania. Takiego, za jakim wszyscy tęsknimy. Pierwsza iskra nadziei pojawia się zawsze na dnie największej ciemności. To jest tajemnica krzyża. O tym jest ta książka.

Roman Zięba

Z recenzji:

„Krzyż Ameryki” Romana Zięby to – jak głosi podtytuł – „dziennik z pieszej drogi przez kontynent”. Owszem, książka ma charakter codziennych relacji z tego, co wydarzyło się na trasie od San Francisco po wschodnie wybrzeże USA. Ale to zdecydowanie znacznie więcej niż dziennik. Autor opisuje miejsca, w których się znajduje, niczym miejski przewodnik opowiada co ciekawsze historie dotyczące czy to architektury – zarówno zabytków, jak i współczesnych światowych korporacji, których budynki właśnie mija – czy innych przejawów tamtejszej kultury.

O wiele ważniejsze niż opisy miejsc wydają się być relacje ze spotkań z konkretnymi osobami – z ludźmi sukcesu i bezdomnymi w Kalifornii, z ranczerami Nevady, Utah, Kolorado i Teksasu, z mieszkańcami wielomilionowych metropolii i z ubogimi z meksykańskich faveli, z gościnnymi mormonami, Indianami w rezerwatach, z amiszami, żydami mesjanistycznymi, z chrześcijanami niemal wszystkich denominacji.

To w tych spotkaniach ujawniają się prawdziwe emocje, które towarzyszą księdzu myślącemu, że ktoś włamał się na jego posesję; policjantowi mierzącemu bronią w stronę autora, bo rozbił namiot w niedozwolonym miejscu; żydowi, który dołącza do katolika modlącego się za Amerykę.