Ласточка в соборе. Дневник из сердца Африки. Роман Зяблик

„Jaskółki odbywają swoją szczególną wędrówkę między biegunami wyznaczającymi dziś oś ważnych pytań o przyszłość globalizującego się świata, w którym na szybko postępujące kolejne etapy rewolucji technologicznej nakładają się rosnące napięcia i problemy międzynarodowego bezpieczeństwa, niepokojące zmiany klimatyczne i dramat masowej migracji, powodowane w dużej mierze egoizmem wielkich tego świata, niepohamowaną konsumpcją oraz rosnącą przepaścią między bogactwem a biedą”.

Dla tego, kto wierzy, nie jest niczym zaskakującym to, że w życiu nic nie dzieje się przypadkowo. Nieprzypadkowo trafia się na takich, a nie innych ludzi, nieprzypadkowo dostaje się takie, a nie inne zlecenie i nieprzypadkowo czyta się taką, a nie inną książkę.

Jaskółka w katedrze to podróż na skrzydłach narracji ponad kontynentami i czasami. Głęboka, tchnąca mądrością i spokojem – staje się okazją do refleksji, zachwytu i zwrócenia ku Temu, który jest źródłem stworzenia. Pokazuje nam, w jaki sposób przez kontemplację ikony, przyrody, ale i historii wraz z jej trudnymi doświadczeniami, możemy się uczyć, jak stawać się lepszymi ludźmi.

To nie tylko dziennik ikonografa, któremu przyszło pracować w niecodziennych, nieco egzotycznych, bo afrykańskich warunkach, to przede wszystkim filozoficzne pochylenie się nad tym, co tworzy nasze życie. To rozważania będące owocem pielgrzymowania, w którym ma się czas, by na spokojnie przyjrzeć się otoczeniu i pozwolić sobie na zadawanie pytań – coś, co często wydaje się nam nieosiągalne w naszej zabieganej codzienności. Afrykański świat widziany oczami człowieka, który wiele w życiu przeszedł, staje się dla nas okazją, by przyjrzeć się własnym pragnieniom i dążeniom. Poruszające świadectwo, które może przemienić również Twoje życie.

Autor: Roman Zięba

Roman Zięba – wychowany w ateistycznej rodzinie student medycyny, przez wiele lat przemytnik w Azji, a potem człowiek sukcesu – manager w amerykańskiej korporacji informatycznej, coach i trener technik wpływu, w końcu osiąga stabilizację i zakłada rodzinę, ale wkrótce traci to wszystko na skutek niespodziewanego aresztowania za przestępstwa popełnione w młodości na Dalekim Wschodzie. W wieku 33 lat, doświadczając upadku na dno, całkowitej bezsilności i skrajnego osamotnienia, w poczuciu utraty sensu i kierunku życia, wyrusza w pieszą drogę z Polski do Rzymu. Przełom następuje w jednym z kościołów w Toskanii, gdzie spotyka wschodnie ikony – milczące „obrazy prowadzące”. Po latach napisze: „Potrzebowałem drogowskazu w chaosie, jakim było moje życie”. Właśnie ikona, „widzialny znak Niewidzialnego”, daje mu nadzieję na spotkanie z Bogiem, czyli z „własnym Centrum” – bez kłamstwa, manipulacji i iluzji. Od 15 lat przemierza pieszo kolejne kraje we wspólnocie Pielgrzymów Bożego Miłosierdzia, nawróconych więźniów, którzy w cichej „modlitwie kroków” pragną dziękować za nowe życie i błogosławić te miejsca na świecie, które potrzebują modlitwy i cichej ofiary. Jedną z tych pielgrzymek, sześciomiesięczną pieszą wędrówkę przez USA opisał w książce „Krzyż Ameryki”.