WIWEKAĆUDAMANI - Klejnot najcenniejszy poznania rozróżniającego, Śankara

Pracę nad przekładem Wiwekaćudamani rozpocząłem w roku 1987 lub 1988 – dziś

już nie bardzo pamiętam. Po przetłumaczeniu około 120 wersetów okoliczności

życiowe sprawiły, że powracałem do pracy sporadycznie; dopiero po zaprzestaniu

wykonywania pracy zawodowej udało mi się na dobre przysiąść nad tłumaczeniem i ukończyć je w roku 2014.

Podstawę przekładu stanowi tekst sanskrycki w alfabecie dewanagari, zamieszczony w pracy Swamiego Madhawanandy, wydanej po raz pierwszy w roku 1921

i zawierającej jego przekład na język angielski. Korzystałem z jej wydania dziesiątego z roku 1978. Przekład angielski był mi wielką pomocą; bez niego prawdopodobnie moja znajomość sanskrytu nie pozwoliłaby mi należycie zrozumieć intencji Autora. Nie zawsze jednak zgadzałem się z interpretacją (zdaję sobie sprawę,

iż każdy przekład jest jednocześnie interpretacją) Swamiego Madhawanandy.

Jeśli chodzi o ważniejsze sanskryckie terminy filozoficzne, zdecydowałem się nie

tłumaczyć ich na język polski, lecz objaśniać ich znaczenie; niektóre krótko, w samym tekście, niektóre obszerniej, w przypisach. Trwająca od tysiącleci indyjska

tradycja filozoficzna wypracowała wiele pojęć, filozofii europejskiej zupełnie nieznanych; nie mamy odpowiednich słów, by te pojęcia wyrazić. Lepiej więc, tak jak

się to dzieje w przypadku rozmaitych nowoczesnych wynalazków, które trafiają do

nas wraz ze swymi oryginalnymi nazwami, zapożyczyć do języka polskiego również i te wielce zasłużone słowa sanskryckie